Runy – dawne pismo służyło do opisywania
ważnych wydarzeń, spisywania zdobytych łupów czy pisania tekstów nagrobnych, a
także poematów. Tego rodzaju napisy były jawne, dostępne dla wszystkich.
Istniały też napisy tajne, które miały magiczną moc i przede wszystkim
wzmacniały wojowników, ochraniały przed złem, a nawet pozbawiały sił wrogów,
leczyły choroby oraz odniesione rany. Z run można robić talizmany i amulety
ponieważ emanują niezwykła energią. Dobrane odpowiednio służą właścicielowi tak
długo jak jest mu to potrzebne. Najczęściej ryte były na drewnianych
deseczkach, kamieniach, kościach i rogach zwierzęcych. Ważne było to by nośnik
ten był naturalny.
Runy zawsze były znakami tajemniczymi i
nie każdy mógł skorzystać z ich przekazów. Posługiwali się nimi kapłani lub
kapłanki, którzy znali sekrety pisma mieli możliwość wpływania na innych. Ludzie zarówno obawiali się ich jak i darzyli szacunkiem. Umieli oni w sposób magiczny i właściwy użyć runicznych znaków. Przechowywali je w specjalnych, uświęconych woreczkach. Wróżba polegała na tym, że potrząsano sakiewką z runami i wysypywano je na ziemię. Szamani odczytywali, te znaki, które były odkryte interpretując ich przekaz dla tej osoby, do której był skierowany. Z ich pomocą uzdrawiali,
przepowiadali przyszłość, doradzali w ważnych sprawach życiowych, stosowali
magiczne receptury i tylko oni znali sekrety runicznych symboli. Dlatego
otaczała ich aura tajemnicy.
Dziś jest to wiedza bardziej dostępna.
Runy wracają po wielkiej niebytności spowodowanej wprowadzeniem
chrześcijaństwa. Kościół uznawał runy za pogańskie czary, a praktyki z nimi
związane surowo były tępione jako szatańskie sztuczki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze są mile widziane lecz proszę o podpisywanie ich chociażby imieniem. Miło mi będzie poznać czytelników. Komentarze anonimowe o charakterze spamu będą usuwane. :)