Słowo „runa” znaczy „tajemnica”, „sekret”, „szeptać”. Są to magiczne, pozytywne znaki, pełne światła i wspaniałych energii. Według legendy runy zostały objawione bogowi Odynowi, który pochodził z rodu Azów. Był Bogiem Mądrości, Odwagi, Inspiracji, Wiedzy i Poezji. Poświęcił się, by poznać tajemnice run . Wisiał przez 9 dni i 9 nocy na Świętym Drzewie Yggdrasill, głową w dół, przebity własnym oszczepem, bez jedzenia i napojów. Oprócz siebie poświęcił swoje prawe oko, pochylając się nad studnią wiedzy i mądrości aż w końcu objawiły mu się runy a z nią dawna wiedza.O tym opowiada „Edda poetycka” czyli poemat staronordycki w „Pieśni Odyna”
Wiem zatem,
że wisiałem
na wietrznym drzewie,
przez dziewięć nocy
zraniony własnym oszczepem,
ofiarowany Odynowi,
ja samemu sobie
na tym drewnie,
o którym nikt nie wie
z jakich korzeni
Ono wyrasta
Nie ofiarowali mi
ani jedzenia ani picia,
Schyliłem się ku dołowi,
przyjąłem runy
przyjąłem je wołając;
potem schyliłem się ku dołowi.
„Magia run” Voenix
Runy to przede wszystkim pismo ludów północnej i zachodniej Europy jednak dowody ich istnienia znaleźć można w wielu zakątkach świata. Głównie kojarzą się z Wikingami, gdyż to ten dzielny lud wojowników rozpowszechnił te znaki na większą część Europy. Są różne wersje ich rodowodu. Przypisuje się zarówno runom skandynawskie jak i germańskie pochodzenie.
Alfabet runiczny
fragment artykułu napisanego dla czasopisma "Adremida"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze są mile widziane lecz proszę o podpisywanie ich chociażby imieniem. Miło mi będzie poznać czytelników. Komentarze anonimowe o charakterze spamu będą usuwane. :)